Wandelen over het Baikal meer in -23!

Eindelijk, na bijna 4 dagen en nachten in de trein pakken we onze spullen en stappen we uit in Irkutsk, wel bekend onder de Risk spelers onder ons...

In de trein en op alle stations word de Moskou tijd aangehouden, maar in werkelijkheid is het nog eens 4 uur later dan in Moskou, dus al 6 uur tijdsverschil met Nederland. We stappen om 3 uur 's nachts Moskou tijd uit, en voelen ons dus nogal brak na de korte nacht, maar in Irkutsk staat de dag op het punt van beginnen, wakker blijven dus!

We worden opgewacht door Vera en Vladimir, die ons samen met Mathijs naar het Baikal meer brengen, zo'n 1,5 uur verderop. We komen aan in Listvyanka en worden bij het hotel afgezet, een klein charmant hotel dat veel weg heeft van een Finse blokhut. Er ligt behoorlijk wat sneeuw en dat geeft het dorpje de uitstraling van een wintersport dorpje in de Alpen. Het is heerlijk om weer even de frisse lucht te hebben en te kunnen wandelen na al dat zitten en liggen in de trein.

Dit zou een van de hoogtepunten van de reis moeten worden: je kan hier namelijk met een husky sleetocht door de sneeuw! We vragen aan het meisje achter de receptie of zij voor ons kan bellen en reserveren. Helaas krijgt ze niemand te pakken en dus zullen we het later nog eens proberen.
We frissen ons op in het hotel (heerlijk weer even douchen!) en wandelen naar de haven. Het is buiten -19 graden dus ik ben onwijs blij met alle wintertroep die ik heb meegenomen: thermo shirt, thermo onderbroek, skibroek, trui, snowboots, sjaal, muts handschoenen en een zonnebril tegen het felle witte sneeuw en ijs.

De haven stelt niet veel voor en dus lopen we terug naar het hotel, waar het meisje van de receptie verteld dat we het beste maar gewoon naar de vertrekplaats van de sleetochten kunnen lopen. We komen aan bij een soort boerderij waar ongeveer 50 kleine 'huisjes' (hondenhokken) staan met een hond er in, er op of er voor.. Het zijn niet echt de husky honden die we hadden verwacht, maar ze zien er schattig genoeg uit! Helaas wordt ons ter plaatste verteld dat we net te laat zijn, de honden staan op het punt om op een meerdaagse tocht te vetrekken, een ritje voor ons zit er dus niet in..

We mogen even rondlopen en zien nog wel net een slee terug komen, waardoor we toch een beeld hebben gekregen van hoe dat gaat. Dan naar een keer naar Scandinavië en daar zo'n tocht maken! Ik loop nog een keer met mijn vader naar de haven om geld te halen, en besluit onderweg om het bevroren meer op te gaan. We zien immers ook andere wandelaars en zelfs complete sneeuwscooters en een soort hovercraft op het ijs voorbij komen! Heldhaftig zet ik de eerste stappen op het ijs, wat zo'n 40cm dik is. Na ongeveer 100 meter besef ik me dat het meer op sommige plekken bijna 2km diep is en kristal helder, dus op de stukken dat er geen sneeuw ligt kijkt je ongeveer 40 meter naar beneden! Ineens durf ik niet meer verder, en ook teruglopen lijkt een vreselijke opgave... Uiteindelijk bereik ik de kant weer en vind ik het wel mooi geweest voor vandaag.

Het is een verademing om even een normale badkamer en normale bedden te hebben! We zijn moe en gesloopt van de treinreis en het tijdsverschil dus drukken vroeg ons bed in, dit zou een heerlijke nacht worden! Niet dus... Ik heb al een eeuwigheid niet op een kamer geslapen met mijn ouders, en dus was ik even vergeten dat ze snurken... Iets wat ik thuis niet gewend ben van Merijn! Daarnaast heeft mijn vader het zo ongeveer non stop warm, terwijl ik een koukleum ben.. Hij deed 's nachts de kachel uit, waardoor ik op een gegeven moment wakker werd van de kou.. Tel daar het snurken en de 'jetleg' bij op en dan lig je dus vanaf half 4 wakker en te bibberen in bed... In het volgende hotel maar ene eenpersoonskamer vragen!

Zaterdag ochtend worden we al weer opgehaald en terug gebracht naar Irkutsk. Het is jammer om weer terug te gaan naar een stad terwijl de natuur bij het Baikal meer zo mooi en rustig is. Irkutsk blijkt niet echt mijn ding te zijn, gewoon een grauwe, drukke stad met winkels waarvan ik me af vraag of er serieus Russen zijn die daar hun kleding kopen.. De temperatuur is inmiddels gedaald tot -23, ik ben moe, heb het koud en begin lichtelijk geïrriteerd te raken door het slaapgebrek. Ik ga terug naar het hotel terwijl mijn ouders nog wat rondlopen door de stad. Wachten op morgen dan maar, terug de trein in, op naar Mongolië...