Beijing; het einde van de reis!

Na twee extreem koude nachten in een ger tent in Teralj National Park keken we eigenlijk niet zo uit naar de nacht in Ulaan Baatar. Hoewel we daar natuurlijk wel eindelijk weer een normale wc en warme douche zouden hebben, was het toch wel jammer om een natuurpark te verlaten en een groot deel van de dag en een nacht in een op het eerste gezicht vieze stad door te moeten brengen. Het hotel was wat vaag, een beetje armoedig misschien. Geen lift, dus we moesten de zware tassen 5 trappen op tillen. Daar gaan we dan: douchen! Het bleek niets meer dan een douchekop aan de muur waar een koud zeik straaltje uit kwam... Geen douche gordijn te bekennen dus de badkamer leek wel een zwembad, of eerder een koud dompelbadje dan... Een beetje jammer dus, maar goed, we waren in ieder geval letterlijk 'opgefrist'. De stad in dan maar..

We bezochten een tempel complex waar we maar net op tijd aankwamen.. Samen met nog 3 andere toeristen stonden we net in de grote tempel toen de monniken de deuren sloten... Niemand mocht de tempel meer in en met zijn zessen mochten wij wat rondlopen, een bijzondere ervaring weer!

Wr reizen nog een laatste stuk met de trein, van Mongolie naar China, waar we na een volle dag en een nacht in Beijing aan kwamen, eindelijk! We worden opgehaald en naar het hotel gebracht dat ergens in een afgelegen straatje ligt. Onderweg zien we de verkeerschaos en de eetkraampjes in de straten. Het meisje dat ons ophaalde vertelde vol trots dat ze zo goed Engels sprak, maar dat was zo'n beetje het enige dat we konden verstaan, verder was het een hoop irritant gebrabbel, en dus hoopten we heel hard dat de gids die we de volgende twee dagen zouden hebben wat beter te verstaan was...

En dat was hij. Peter: wat ben ik dol op die man! Een onwijs aardige, bescheiden Chinese man die met al zijn geduld op ons bleef wachten telkens als wij weer een foto wilden nemen van de zoveelste tempel. Peter, die toch duidelijk verstaanbaar al zijn kennis over de highlights van Beijing met ons deelde. Zo zie je maar weer dat een gids een enorme invloed heeft op je reisbeleving.
De eerste volledige dag in China nam hij ons mee naar de Tempel van de Hemel, het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad, even indrukwekkend allemaal. Het contrast is groot als we in de parken groepen Chinezen zien dansen, zingen en spelletjes zien spelen. Voorbijgangers mogen zo mee doen, alles is vrij en vriendelijk. Heel anders is het wanneer er weer een arrogante tuthola in d'r bonjas met veel te hoge haken in tegengestelde richting aan komt lopen en ook maar weigert om een stap op zij te doen, of de taxi chauffeurs die geen zin hebben om je terug naar het hotel te brengen.. Bijna niemand spreekt een woord Engels, hoewel ik soms sterk het gevoel heb dat ze je goed begrijpen maar gewoon niet durven of willen praten.

De laatste dag neemt Peter ons mee naar de Chinese Muur, iets waar we allemaal ontzettend naar uit hebben gekeken, en wat was dat de moeite waard! Uiteraard hebben we de nodige (lees: tientallen) foto's gemaakt en de stijle klim naar het hoogst bereikbare stuk gelopen en geklauterd. Onwijs gaaf om op de muur te lopen waarvan dit stuk al ruim 600 jaar oud is.

Het eten in China viel ons, net als tijdens de hele reis overigens, enorm mee gevallen. Eigenlijk heb ik overal wel lekker gegeten! In Beijing was dat niet anders, al wilden we op onze laatste avond even iets anders dan Chinees... Op zoek naar een restaurantje tussen alle hectische straten wilden we al bijna opgeven toen we ineens een Koreans Barbecue restaurant zagen.. Ik had al eens eerder gehoord dat Koreaans lekker eten zou zijn, dus we stapten naar binnen. Uiteraard sprak er weer niemand Engels en dus was het maar een beetje dingen aanwijzen op een kaart en hopen op het beste. Man, wat hebben wij lekker gegeten zeg! Met een kleine bbq op onze tafel en een stuk over 20 kleine bakjes en bordjes met gerechten en hapjes hebben we ons prima vermaakt!

Het was een mooie afsluiting van onze reis.
Een reis vol met nieuwe indrukken en ervaringen, zowel qua bestemmingen met hun eigen culturen als de manier van reizen. Ook het reizen met mijn ouders was nieuw, en ik ben blij dat we de reis samen hebben gemaakt. Wie weet wat waar onze volgende reis naar toe gaat!