De kou in Mongolië trotseren!

De laatste dag in Rusland is aangebroken, we vertrekken per trein van Irkutsk naar Ulaan Baatar in Mongolië. Dit keer is het slechts een dag en een nacht in de trein, valt mee dus! De trein waarin we reizen in een trein van Mongolië, een andere dus dan de Russische trein die we eerder hadden. De conductrices spreken werkelijk geen woord Engels, en zijn niet echt vriendelijk te noemen ook. De trein zelf lijkt net wat schoner en mooier te zijn. De grenscontroles om Rusland uit en Mongolië in te rijden duren een eeuwigheid en aangezien de trein op kolen rijdt is de lucht binnen echt walgelijk! Na een korte nacht worden we nogal bruut wakker gemaakt door een conductrice die ons aangeeft dat we 10 minuten de tijd hebben om onze spullen te pakken en de trein uit te gaan, welkom in Mongolië!

Op het station staat Khulan ons op te wachten, een Mongools meisje dat de komende dagen onze gids zal zijn. Mathijs reis met ons mee en we vertrekken naar Terelj National park waar we twee nachten in een traditionele ger tent zullen slapen!
Ter plaatse blijken we de enige gasten te zijn in het kamp, en dus wordt Mathijs bij ons op de kamer gezet. Het is onwijs koud, zo'n -25 graden en dus trekken we al het thermo ondergoed dat we mee hebben aan en volledig ingepakt besluiten we om een wandeling door de omgeving te maken. De natuur is prachtig, wat een uitgestrekt land! De lucht is zo ongelofelijk blauw dat het lijkt alsof de foto's die we nemen gefotoshopt zijn.

'd Avonds dineren we in een andere ger tent, waar het kolen kacheltje al gestookt is. Hier zagen we ontzettend tegen op: de kou in de tent, het eten en de gebrekkige sanitaire voorzieningen.. De maaltijd blijkt echter heerlijk te zijn! Oke, het sanitair is misschien nog wel erbarmelijker dan ik had verwacht: vanwege de winter zijn de leidingen van het sanitair gebouw kapot, dus geen douche en geen wc. Er is een heel klein houten hokje gebouwd met een gat in de grond.. Mijn grootste nachtmerrie!! In Frankrijk en Afrika lukt me dat gewoon niet, en lezers van mijn voorgaande reisblogs herinneren zich misschien nog mijn toilet avontuur in Kenia...
Ik had echter altijd maximaal 18 uur zonder toilet.. Dus kaan twee volle dagen en nachten zijn..! Er is een improvisatorische toiletbril op poten gemaakt, waardoor je toch nog een beetje 'normaal' naar de wc kan. Dit is dan maar iets wat ik zal moeten leren wil ik de komende dagen en toekomstige reizen nog een wc nodig hebben!

Na het eten legt Khulan ons een Mongools spelletje uit waarbij je met schapen enkelbotjes moet 'dobbelen'... Het is hilarisch en we blijven nog lang in de ger tent zitten, terwijl we steeds meer verkleumen... Het is 's nachts enorm koud! We hebben alledrie extra dekbedden gepakt en liggen om ons kolenkacheltje heen. Een paar keer komt de camping beheerder onze tent binnen om nieuw hout in de kachel te gooien zodat het nog een beetje te doen blijft.

De tweede dag in Teralj gaan we er op uit. Samen met Mathijs en Khulan rijden we naar een gigantisch groot stand beeld van Chinggis Khaan, zo'n 40 meter hoog! Het beeld glinstert in de blauwe lucht, en ziet er zeer indrukwekkend uit. We leren over de Mongoolse geschiedenis en kunnen wat mooie foto's maken. Eenmaal terug in ons kamp zoek Mathijs de sauna van een nabij gelegen hotel op, en worden wij naar een nomaden familie even verderop gebracht. Hier houden ze paarden, en samen met de man van de familie vertrekken we op een tocht van ongeveer 2 uur. Paardrijden in Mongolië, dat kan ik ook weer van mijn bucketlist afstrepen! Ontzettend leuk en wat een vriendelijke mensen toch. We wandelen nog wat door de omgeving en beklimmen een aantal flinke heuvels en rotsen van waar we een waanzinnig uitzicht hebben. Nu snap ik waarop iedereen die ik gesproken heb Mongolië het hoogtepunt van de reis noemen!

Ook de tweede nacht was koud. De maaltijden zijn telkens prima en we vermaken ons goed. Hoewel we uitkijken naar het verblijf in een hotel met normale bedden en vooral een normale badkamer en toilet is het jammer om Teralj te verlaten en terug te reizen naar Ulaan Baatar, een drukke stad waar de smog boven hangt.. Een nachtje nog, en dan per trein naar ons eindbestemming: Beijing!